Burada değinmek istediğim, sadece teknolojik aletler ile geçirilen sürenin miktarı değil, çocuğun nasıl bir içerikle de karşı karşıya kaldığıdır. Eğer ki çocuk,  bilmeye, araştırmaya, öğrenmeye yönelik çalışmalar yapıyorsa- ki pandemi döneminde bunu hep birlikte tecrübe ettik- sınır koymak çatışma yaratabilir. Yani araştırma yapan bir çocuğa ‘’Süren doldu haydi kalk artık bilgisayarın başından.’’ demek yanlıştır. Süre kısıtlaması, eğlence ve sadece vakit geçirmek için kullanılan mecralar için kullanılmalıdır. Bilgisayar oyunları, sosyal medya kullanımı (içerik üretimine yönelik değilse), sohbet programları gibi alanlarda fazlaca vakit geçirmek, hayatın bazı gerçeklerinden uzak kalmaya sebep olacaktır.

Ebeveyn burada, çocuğun internet kullanımını kontrol eden, yasaklar ve sınırlamalar getiren otorite konumunda olmamalıdır. Özellikle, ergenlik döneminin özelliklerinden biri, bireyselleşmektir. Kararlarını kendi almak, hayatının yönünü kendi çizmek isteyen ergen bir bireye, katı ve tepeden inme kurallar koyulursa gerilim kaçınılmazdır. Teknolojik araçların, kullanım amaçları ve süreleri, ailece yapılacak bir toplantıda belirlenmeli ve bu toplantıda herkes kendi fikrini özgürce ifade etmelidir. Unutulmamalıdır ki, katılımlı bir şekilde alınan kararlarda, kurallara uyma davranışı, daha çok gerçekleşmektedir.

Çocuklarımızı, teknolojinin olası zararlarından korumanın en önemli yolu, sağlıklı bir iletişim ortamından geçmektedir. Yaşadıklarını çekinmeden ailesi ile paylaşabilen bir çocuk, hem kendini iyi hissedecek hem de yaşayabileceği problemler derinleşmeden, ailesi ile birlikte çözüm bulabilecektir. İletişim haricinde ise aile filtreleri ve güvenlik yazılımları kullanılması, internet ortamında sohbet etmenin risklerinin bilinmesi, gerçek dünya ile sanal dünya arasındaki farkların anlaşılması, çocukların daha güvenli koşullarda teknolojinin imkanlarından faydalanmasını sağlayacaktır.